نور

حضرت علي (عليه السلام ) در نامه 69 نهج البلاغه درباره روش بكارگيري نفس در خوبيها مي فرمايند:

« و خادع نفسَكَ في العبادة و ارفق بها و لا تقهرها…… ؛ نفس خود را در واداشتن به عبادت فريب ده، و با ان مدارا كن، و به زور و اكراه بر چيزي مجبورش نساز و در وقت فراغت و نشاط به كارش گير. جز در آنچه بر تو واجب است  و بايد آن را در وقت خاص خودش به جا آوري. بپرهيز از آن كه مرگ تو فرا رسد در حالي كه از پروردگارت گريزان و در دنيا پرستي غرق باشي.از همنشيني با فاسقان بپرهيز كه شر به شر مي پيوندد. خدا را گرامي دار و دوستان خدا را دوست شمار و از خشم بپرهيز كه لشكر بزرگ شيطان است».

در حكمت 359 درباره راه هاي خودسازي نفس مي فرمايند:

« اي اسيران آرزوها، بس كنيد! زيرا صاحبان مقامات دنيا را تنها دندان حوادث روزگار به هراس افكند. اي مردم! كارتربيت خود را خود برعهده گيريد و نفس را از عادتهايي كه به آن حرص دارد بازداريد.»

و نيز در خطبه 87 در فراز اول درباره ياري نمودن خداوند براي مبارزه با  خواهش هاي نفس مي فرمايند:

« اي بندگان خدا! همانا بهترين و محبوبترين بنده نزد خداوند ، بنده اي است كه خدا او را در پيكار با نفس ياري داده است، آن كس كه جامه زيرين او اندوه و لباس رويين او ترس است، چراغ هدايت در قلبش روشن شده و وسايل لازم براي روزي او فراهم آمده و دوري ها و دشواريها را بر خود نزديك و آسان ساخته است. »

سلام و صلوات خداوند و فرشتگان مقرب الهي بر محمد (ص) و آل طيب و طاهر ايشان